De eerste keer dat ik je zag, stond je achterin een muf warenhuis. Een laagje stof verraadde dat je er al een tijdje stond. Eigenlijk, zoals ik het nu zie, was je gewoon niet zo in stijl. De kleur van je hout was te donker voor een modern interieur, maar te licht voor een klassieke inrichting. Je houtsnede was te joviaal. Je had te veel krullen, vormen, uitsparingen en figuren zonder verhaal. Je was ook niet compleet. Maar in mijn ogen prachtig. De verkoper was je liever arm dan rijk, dus werden we voor een leuk bedrag overtuigd een spiegel aan je vast te timmeren en zo geschiedde. Ik betaalde meer voor het stuk spiegel dan voor jouw gekerfde hout en nam je mee op de achterbank van de auto. Daar lag je naast Amelie, die net oud genoeg was om zelf in de autostoel te klimmen. Zij had meteen interesse in je en raakte je heel voorzichtig aan. Haar vingertje stond meteen in het laagje stof dat je in al de vergetelheid had opgevangen. Na een labyrinth aan wegen en op elkaar lijkende winkels, stonden we voor het atelier waar het spiegelglas een eenheid met jou werd. Heel bedeesd tikte de houtbewerker de spijkertjes in je houten rand, een linnen doek wapperde het stof van je af, waarna ik je mee kon meenemen naar huis. Thuis werd je boven de tafel gehangen.
De kamer was klein en jouw rand was net zo breed als de tafel. Door de spiegel leek ons huis ineens twee keer zo groot. Je was uniek, uitbundig en toch ook onzichtbaar. Sinds dat moment dat je daar hing, heb je de eerste hapjes meegemaakt, de kerstdiners in de zon en de verjaardagstaarten met kaarsjes. De feestdagen deed je extra versierd mee, want je was sterk genoeg voor slingers en praktisch genoeg om kerstversiering aan op te hangen. Je deed mee met de huiswerkprojecten en het gehaaste ontbijt voordat we je de hele dag alleen lieten. En toch fonkelde je elke avond weer als we aan tafel gingen, blij ons weer te zien.
Je verhuisde mee, naar gangen, boven dressoirs en kwam zelfs tot in de slaapkamer. Amelie haar eerste lippenstift kleurde ze in in je bijzijn en ze zal je haar air kisses met alle liefde hebben toegewuifd. Je ging met ons mee terug naar Nederland, waar je een prominente plek in de huiskamer kreeg. Ik neem je stof af, omdat ik je schone schijn en schoonheid gun. En eens er maand word je ingesmeerd met bijenwas, waar je heerlijk van gaat ruiken en vervolgens je tanine je oorsprong verraadt. Je versieringen en hoekjes maak ik schoon met een kwastje en ergens hoop ik dat je een keer onverwacht giechelt.
Voor mij hang je iets te hoog, maar perfect voor de rest van de familie. We kunnen niet zonder je; haren worden gekamd en gestyled, kinderfoto’s in de rand geklemd en sinds deze zomer ben je het altaar van de Stella’s hondenriem die na dertien jaar trouwe dienst in jouw bijzijn insliep. Terwijl ik voor je sta en het spiegelglas mijn leeftijd verraadt, verschijnen Amelie lange blonde lokken en blozende blikken in mijn spiegelbeeld en zie ik haar kleine vingertje weer op je rand in het stof staan.
door LB